(รามเกียรติ์ ร. ๒) คือ

• มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๒

• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราม     ๑ ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันราม มีพระพุทธรูปอันราม. ( จารึกสยาม ). ๒ น. ชื่อตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์.
• รามเกียรติ์     รามมะเกียน น. ชื่อวรรณคดีเรื่องหนึ่ง ว่าด้วยพระรามทำศึกกับทศกัณฐ์เพื่อชิงนางสีดา.
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกีย     เกียร์
• เกียรติ     เกียด, เกียดติ-, เกียน น. ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ, ความมีหน้ามีตา. ( ส. กีรฺติ; ป. กิตฺติ ว่า คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ).
• เกียรติ์     เกียด, เกียดติ-, เกียน น. ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ, ความมีหน้ามีตา. ( ส. กีรฺติ; ป. กิตฺติ ว่า คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ).
• กี     ดู กาบกี้ .
• รติ     น. ความยินดี, ความชอบใจ; ความรัก, ความกำหนัด, แผลงใช้ว่า ฤดี หรือ รดี ก็ได้. ( ป. , ส. ).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ร.     ราชการ
• (รามเกียรติ์ ร. ๑)    มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑
• (รามเกียรติ์ ร. ๖)    มาจาก บทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย และ บ่อเกิดรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่
• (รามเกียรติ์ พลเสพย์)    มาจาก บทละครชุดเบ็ดเตล็ดในเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ ในรัชกาล ที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๔ ที่ ๕ และพระบวรราชนิพนธ์ ในกรมพระราชวังบวร มหาศักดิพลเสพย์ ฉบับหอพ
• ความเสื่อมเกียรติ    ความเสื่อมยศ ความเสื่อมเสีย การไม่ยอมจ่ายเงินสำหรับตั๋วเงิน การไม่ยอมรับตั๋วเงิน ความดูถูก ความอัปยศอดสู